Το χρονικό διάστημα μεταξύ της δημιουργίας των σπόρων και της λεγόμενης εκβλάστησης, αποτελεί μια πραγματικά ιδιαίτερη περίοδο, η οποία και υποτιμάται δυστυχώς από τον άνθρωπο. Κι όμως, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, τα λουλούδια θα αποδείξουν πως ο κόπος τους έπιασε τόπο, αν και εφόσον τελικά, οι σπόροι τους καταφέρουν να βρουν ασφαλείς τοποθεσίες, για να μεγαλώσουν... Η κατασκευή "ψιλών" σπόρων, σπόρων με πτερύγια, σπόρων με τρίχες και σπόρων εντός γλυκών καρπών, στοχεύουν ακριβώς πάνω σε αυτό άλλωστε!

Ο άνεμος και το νερό βεβαίως, αποτελούν τους βασικούς συμμάχους, στους οποίους και μπορούν να στηριχτούν τα λουλουδια αυτήν τη στιγμή. Και τα ζώα όμως, βοηθούν σημαντικά με τη σειρά τους· ειδικά στην περίπτωση ομολογουμένως, που στο "σενάριο" εμπλέκεται και ένα γλυκό περικάρπιο... Σε αντίθετη περίπτωση, μια αποθήκευση στο έδαφος για μελλοντική χρήση, έχει μεγάλες πιθανότητες να κλείσει με ένα "happy end" τελικά, λογικό αν αναλογιστούμε, πως πολλά ζώα διαθέτουν ασθενή μνήμη... Για τον άνθρωπο φυσικά, τα λόγια είναι περιττά. Θα μπορούσαμε να τον συμπεριλάβουμε στα ζώα άλλωστε, μιας και χωρίς αμφισβήτηση αποτελεί το μεγαλύτερο του πλανήτη (γελάτε, άρα συμφωνείτε :Ρ). Η σπορά, η συστηματική καλλιέργεια δηλαδή, αποτελεί ένα μεγαλειώδη μεν, μα τεχνητό σύμμαχο δε, στην προσπάθεια των λουλουδιών να πολλαπλασιαστούν και να διαδοθούν.

Τέλος, υπάρχουν και πιο πρωτότυποι τρόποι για να επιτευχθεί το ίδιο αποτέλεσμα. Το σκάσιμο των καρπών, μα και η απελευθέρωση των σπόρων μέσω φωτιάς, είναι μόλις δύο από αυτούς...