Είναι γεγονός, πως ορισμένα λουλουδια διαθέτουν φύλλα, τα οποία και μπορούν να κινηθούν από μόνα τους. Γνωστά ως "Φύλλα με ερεθιστική κίνηση" λοιπόν, όσα ανήκουν στη συγκεκριμένη κατηγορία, "μαζεύονται" σαν τα αγγίξουμε με το χέρι μας. Είναι προφανές πως διαφέρουν από τα φύλλα που φέρουν τα περισσότερα λουλούδια και τα οποία χαρακτηρίζονται μονάχα από περιοδικές κινήσεις, από κινήσεις δηλαδή, που προκαλούνται μέσω ώθησης είτε από τον άνθρωπο, είτε από την ίδια τη φύση.

Κατά τα άλλα, τα φύλλα κατηγοριοποιούνται και ανάλογα με την κατασκευή τους, σε σχέση με μια βασική τους λειτουργία, τη Διαπνοή. Διάφορες ειδικές κατασκευές που έχουν ως σκοπό τους να την εμποδίσουν άλλωστε, είναι αρκετά συνηθισμένες σε πολλά άγρια λουλουδια. Ως εκ τούτου λοιπόν, τα φύλλα με ειδικές κατασκευές, οι οποίες και έχουν ως βασικό τους στόχο, να περιορίσουν την περιττή διαφυγή νερού, διακρίνονται σε Χνουδωτά, στα έχοντα Σκληρή επιδερμίδα, στα Αγκαθωτά ή Βελονοειδή, στα Μικρής επιφανείας και τέλος στα Κέρινα.

Ολοκληρώνοντας, στο σύνολο τους τα φύλλα διακρίνονται επιπλέον, στα έχοντα Χλωροφύλλη και στα μη έχοντα Χλωροφύλλη, με τα μεν πρώτα να δημιουργούν από μόνα τους τη τροφή τους μέσω της Φωτοσύνθεσης και τα δε δεύτερα, να λαμβάνουν έτοιμες τις οργανικές ουσίες· φαινόμενο που χαρακτηρίζει τα Σαπρόφυτα και τα Παράσιτα βεβαίως, εκείνα τα λουλούδια τα οποία και ζουν σε σάπιο υλικό ή με παρασιτισμό δηλαδή, αντίστοιχα.